We hebben ringgestoken, gebarbequed, op een terasje gezeten, vol verbazing naar een ander groepje gekeken omdat die een kar met daarop een houtkachel meezeulden, getwiserd, eieren geschilderd, een ijsje gegeten, gezocht naar een onvindbaar kokertje en Eliza heeft in een vlotje blikjes opgevist. En elke keer als we weer een post gedaan hadden, kregen we een appel, lollie of iets anders eetbaars van de leiding, die daar kennelijk een overschot van had.
We sliepen in plastic tentjes waar je je nauwelijks in om kon draaien. De eerste nacht vroor het bijna en de tweede nacht regende het aan een stuk door. Desondanks hebben we toch kunnen slapen en als dank voor hun goede dienst, hebben we de tentjes de laatste dag weggegooid
Maar bovenal hebben we veel en veel en veel gelopen. We liepen over fietspaden, dwars door de stad, langs eindeloze weilanden, door het bos en over een militair oefenterrein. We liepen al kletsend, discusiërend en zingend (waarbij dat irritante verjaardagslied steeds maar weer de revue passeerde), maar soms ook hele einden stilzwijgend achter elkaar aan. En ondertussen sleepten we al onze spullen mee op onze rug. En dat leverde bij sommigen van ons blaren op, maar we liepen door. En zo hebben we als enige groepje de hele route gelopen. Dat bleek totaal 72km te zijn!
En dat allemaal in 2/1/2 dag. En we zijn trots dat we dat allemaal hebben gedaan en overleefd. We deden namelijk mee aan de HIT. En we vonden het hartstikke leuk!!
